Bu iki kavramı aynı kefeye koyanlar ne dost, ne de ilke sahibidirler.
Her sevgi, her destek yalakalık değildir. İlkesiz, samimiyetsiz salt menfaate dayalı destek yalakalıktır.
Yalakanın kendine ait bir kişiliği yoktur sadece süfli emellerinin peşindedir ve süfli emellerini gerçekleştirmek için güçlü olana yakın durmayı ve ne yaparsa yapsın O’na itaat etmeyi iş edinmiştir. Dolayısıyla kendi benini bir başka ben içinde eritmiştir.
Oysa dost bir menfaat temelinde seven kişi değildir. Dost sevdiğini bir kalemde çizmeyen, doğru yaptığında destekleyen yanlış yaptığında uyaran kişidir.
Her sevgiyi yalakalık zanneden kişi ne sevmeyi bilmektedir, ne dostluğu.
Hepimiz sayılmayı ve sevilmeyi isteriz.Ama ilkeleri bir kenara bıraktığımızda bu isteklerimiz bizi dalkavuksever haline getirebilir.
İlkeler nedir peki?
İnsanların üzerinde buluştuğu ortak değerlerdir. Örneğin adalet en temel ilkedir. Adaleti sevdiğimiz için dostlarımız ve düşmanlarımız vardır.
İlkesi olmayanın dostu da yoktur.Çünkü dost kavramının anlamında bile bir ilke bulunmaktadır. Dost demek benim için iyiyi isteyen demektir. Benim için iyiyi isteyen doğru ve haklı şeylerde (ortak ilkeler) beni destekleyen yanlış ve olumsuz durumlarda beni uyarmaktan da çekinmeyen kişidir.. Burada dost olmak için ortak ilkeye sahip olmak gerekmektedir. Çıkarlar ne ortak ilkedir ne de ortak zemindir.
Dost dostunu sever yalaka ise menfaatlerini sever.
Yalakanın dostu yoktur.
