Başarılı olmak istediğiniz alana göre değişir. Başarıyı ölçmek için, birincil ve ikinci ölçütler vardır. Kariyer alanına göre, birincil ve ikincil ölçütler değişir.
İşadamları için, para başarının birincil ölçütüdür, kültür seviyesi ise ikincil ölçüttür. Yazarlar için ise, entelektüel bilgi seviyesi birincil ölçüttür ama para ikincil ölçütler arasındadır. Sanatçılar için şöhret (tanınırlık düzeyi) birincil ölçüttür, bilgi ve para ikincil ölçütler arasındadır. Bunları bir çadır gibi düşünmek lazım, çadırın ortasında bir büyük direk var, yanlarda da birkaç direk. Bu merkezdeki direk, birincil ölçüt olur. Sadece işadamları için kazanılan para miktarı birincil ölçüttür.
Her başarı türü için parayı tek ölçüt sayarsak, ömrü yoksulluk içinde geçtiği halde tarihe geçen ressam Van Gogh, şair Orhan Veli gibi insanların başarısını koyacak yer bulamayız. Hatta, yazdığı İstiklal Marşı ile birinci seçilip Türk tarihine geçmeyi başaran, kendisi yoksul olduğu halde yarışma ödülü olarak verilen parayı almayı reddeden Mehmet Akif Ersoy gibi insanları anlamakta zorlanırız.
Çünkü işadamlarının aksine, bazı insanlar için onur da bir başarı ölçütüdür.
Bu da bize, birincil ve ikincil kriterlerin dışında bir de içsel ve dışsal başarı ölçütleri olduğunu gösterir.
Dışsal başarı ölçütlerini toplum belirler.
Toplumun koyduğu başarı kriterleri, şöhret, servet, kudret düzeyi olabilir. Buna karşın, bazı kişiler bunun dışına çıkıp, kendi içsel başarı kriterini de belirleyebilir.
Mesela “Kazandığın para kadar değil, özgürlüğün kadar başarılısın” diyen biri de çıkabilir.
En doğrusu, başkalarının başarılarını kendi kariyer alanına ait ve kişisel kriterlerle yargılamak yerine, insanların kendi içsel kriterlerini izlemelerine izin vermek.
Her alana uyan tek başarı ölçütü vardır, o da SONUÇ almaktır.
