Sürekli virgül koyduğun hayat, küçücük bir nokta ile bittiği gün, büyük harf ile yeni bir başlangıç yaparsın.
Artık yeni başlayan hayatta bir öncekinin etkisi ile herkese soru işaretiyle bakar hep arana noktalı virgül koyarsın.
Velhasıl…
Hayatından iki noktayı çıkarıp kimseye artık açıklama yapmak zorunda kalmazsın.
Bazen ünlemler olur yüzünde, bazen de düşüncelerin hayallerin hep üç nokta ile yarım kalır.
Konuşma çizgilerini sadece en samimi olduğun en güven duyduğun İlahi güçle konuşmak için kullanırsın.
Ne zaman ki…
Yaradan gün gelir son noktayı koyar.
Bir daha o cümle başlamaz, ardında kalanlar gülümseyerek artık seni anımsar.
Asıl parantezi Yaradan hesap günü açar.
İşte o vakit belki yanlış, belki de doğru yerde kullandığın bir nokta ile hesabı kapatırsın.
Fakat…
Yaradan son noktayı koymadıkça sen virgül koyar, yarım nefes alır yaşarsın..!
Tevekküle inanırsın!
